Η έννοια της «ανομίας» αποτελεί έναν από εκείνους τους «κοινούς τόπους» που αναπαράγονται διαρκώς στη δημόσια σφαίρα, τις περισσότερες φορές χωρίς κάποια προσπάθεια να συνοδευτούν από κάποιο σημασιολογικό περιεχόμενο, πέραν μιας υποχρεωτικής «εικονογράφησης» που απαραιτήτως περιλαμβάνει «επεισόδια» και Εξάρχεια. Και όμως η συστηματική επίκληση αυτής της επί της ουσίας απροσδιόριστης έννοιας, που μικρή σχέση έχει με πραγματικά προβλήματα ασφάλειας των πολιτών, όχι μόνο θεωρείται αυτονόητη αλλά και επαρκής για να αποτελεί καθοδηγητικό νήμα για την άσκηση πολιτικής. Γιατί το συμπέρασμα είναι σχεδόν υποχρεωτικό: εάν υπάρχουν «εστίες ανομίας», τότε αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν με καταστολή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή