Πρόκειται για μια περίεργη εκδοχή στην εφαρμογή του «Διεθνούς Δικαίου». Αναφερόμαστε στην περίφημη «προσωποποίηση» των κυρώσεων στην οποία καταφεύγουν κράτη και οργανισμοί που επιθυμούν να καταδικάσουν μια συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά ή μια όποια παραβίαση του «Διεθνούς Δικαίου». Η καταδίκη, δηλαδή, δεν αφορά το ένοχο Κράτος και την πολιτική που εφαρμόζει γενικά, αλλά στρέφεται ενάντια σε πρόσωπα τα οποία θεωρούνται ότι επωφελούνται – και ως εκ τούτου υποθάλπουν – τις εν λόγω πολιτικές. Στην ουσία πρόκειται για τη θεώρηση των κρατών ως εταιρικών οντοτήτων όπως τις διαμόρφωσε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή