«Η μόνη φορά που είδα και συνάντησα την κυρία Τουλουπάκη ήταν κάποιους μήνες μετά τον Φεβρουάριο του 2018. Πρέπει να ήταν μετά το Πάσχα, πρέπει να ήταν Μάιος μήνας, όπου ζήτησε από τους συνηγόρους μου να συναντηθούμε για να “γνωριστούμε” – βάζω τη λέξη εντός εισαγωγικών – άτυπα. Το “άτυπα” το υπογραμμίσαμε πέντε φορές. Μάλιστα, με ρώτησαν οι δικηγόροι μου αν εγώ θέλω να συναντηθώ. Είπα: Μα, εδώ προσπαθούμε να καταθέσουμε από πάντα. Είναι δυνατόν να μη θέλω να συναντηθώ; Αν είναι μια πόρτα που καταλήγει σε κατάθεση, εννοείται. Πήγαμε, λοιπόν, οι δύο δικηγόροι μου, εγώ και ήταν η κυρία Τουλουπάκη και οι δυο επίκουροι. Ηταν μια συνάντηση, δηλαδή, με έξι άτομα. Σε αυτή τη συνάντηση… η εισαγγελεύς πολλές φορές, επίμονα, με προέτρεψε, μου πρότεινε να κάνω χρήση του ευεργετικού νόμου – δεν ξέρω αν τα λέω και σωστά, αλλά εν πάση περιπτώσει προσπαθώ να θυμηθώ ξανά τα λόγια της -, των ευεργετημάτων προστασίας που μπορεί να έχει ο Ποινικός Κώδικας και να μιλήσω για πολιτικούς». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε καταθέτοντας στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής ο Κωνσταντίνος Φρουζής την πρώτη επαφή που είχε με την εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη. Ο Φρουζής, ο οποίος περίμενε καιρό να καταθέσει, όπως λέει, της είπε: «Δεν χρειάζομαι προστασία. Τι προστασία; Φωνάξτε με να καταθέσω». Στην κουβέντα, όπως είπε, κατάλαβε ότι «δεν εννοούσε να καταθέσω αυτά που θα κατέθετα σαν αλήθεια. Επρεπε να καταθέσω κάτι άλλο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή