Δεν υπολογίζω τις ώρες της εργασίας, τις μετακινήσεις, τις μικρές απαιτήσεις της καθημερινότητας, τον ύπνο. Δεν υπολογίζω τον χρόνο με τους φίλους. Δεν υπολογίζω τα (σύντομα, έτσι κι αλλιώς) τηλεφωνήματα με τη μητέρα που πέρασε τα ογδόντα. Δεν υπολογίζω ακόμα και αυτόν τον ελάχιστο «ελεύθερο» (καθώς τον θέλει η τετριμμένη έκφραση) χρόνο. Υπολογίζω μόνο τον χρόνο της επιθυμίας και της αγάπης. Αυτόν τον χρόνο τον μοιράζομαι με ένα παιδί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή