Τα hotspots επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ

Οπως σας είχα προλογίσει από χθες, η ειδική έκθεση για το Προσφυγικό του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αφορά την περίοδο από το 2016 ως τις αρχές του 2019, περιγράφει εικόνες ντροπής που εξηγούν, δυστυχώς, πώς βρεθήκαμε στη σημερινή κατάσταση. Αυτό που δεν εξηγούν βέβαια είναι το γιατί. Για παράδειγμα, ξέρουμε ότι οι επιτροπές ασύλου έχουν μεγάλο φόρτο και στοιβάζονται αιτήματα. Διαβάζουμε στην έκθεση ότι η υποστήριξη από την EASΟ (την ευρωπαϊκή επιτροπή ασύλου), που ήταν μέρος της συμφωνίας με την ΕΕ, εμποδιζόταν στην πράξη από προβλήματα όπως π.χ. η έλλειψη χωρών εργασίας και μέτρων στοιχειώδους ασφάλειας των υπαλλήλων. Στη Σάμο, σε ένα υπερφορτωμένο hotspot, οι υπάλληλοι είχαν μόλις τέσσερα γραφεία και μία βάρδια για τις συνεντεύξεις όσων κρατούνταν στο hotspot και έπρεπε να κριθεί προκαταρκτικά το status τους, να επιβεβαιωθούν τα στοιχεία τους κ.λπ., για να προχωρήσουν στην κατάθεση της αίτησης ασύλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι γίνονταν μόλις τέσσερις συνεντεύξεις τη μέρα. Σημειώνεται επίσης ότι το προσωπικό της EASO είχε συχνά διαφωνίες νομικών ορισμών, κρίσεων και απόψεων με τους υπαλλήλους της εθνικής επιτροπής ασύλου, γεγονός που οδηγούσε τις διαδικασίες σε συνεχή πισωγυρίσματα και καθυστερήσεις. Και δεν είναι μόνο αυτά βέβαια, αφού αρνητικές επιδόσεις καταγράφονται για κάθε γρανάζι της κρατικής μηχανής που είχε συμμετοχή στη διαχείριση του Προσφυγικού.