«Εγώ θα ήμουν, κύριε, στο Πολυτεχνείο;», «Εγώ;», «Εγώ;» Τον είχαμε βάλει στη μέση και τον καταιγίζαμε. Φιλόλογο τον είχαμε στο φροντιστήριο. Δεκαεφτάρηδες εμείς, τριαντάρης εκείνος. Νοέμβριος 1983. «Μην τον κοιτάτε που έχει αποσυρθεί και μονάχα ο Θουκυδίδης τον ενδιαφέρει. Τη νύχτα εκείνη παραλίγο να τον πατήσει το τανκ!». Ψάξαμε, βρήκαμε το όνομά του στον κατάλογο των μελών της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Απέκτησε στα μάτια μας φωτοστέφανο – η φαλακρίτσα του εξαφανίστηκε, η κοιλιά του ως διά μαγείας ρουφήχτηκε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή