Η περίοδος της κρίσης αποτέλεσε επί σειρά ετών αντί για μάθημα, εφαλτήριο αλλαγών στον χώρο της εκπαίδευσης. Με προμετωπίδα την «προοδευτικότητα» και τον «εκδημοκρατισμό της Παιδείας» θεσπίστηκαν παράλογα μέτρα που οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην καταβαράθρωση της δημόσιας ελληνικής Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα δεν αποτέλεσαν παρά προπέτασμα για τη συγκάλυψη πολιτικών αποφάσεων, που είχαν αρχή, μέση και τέλος στον βολονταρισμό των ιθυνόντων και στην προσπάθειά τους για ικανοποίηση και, κατ’ επέκτασιν, χειραγώγηση των ανά την επικράτεια ψηφοφόρων τους. Η κατάργηση των 38 τμημάτων, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Παιδείας, δεν αποτελεί παρά την αρχή του τέλους της «ευγενούς μας τύφλωσης» πως κάθε τι σε αυτή τη χώρα και δη στον τομέα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης μπορεί να θεσπίζεται εν μια νυκτί, δίχως σχεδιασμό και με εν πολλοίς μη αναστρέψιμες επιπτώσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή