Εχω την αίσθηση ότι αυτόν τον καιρό υπάρχει στην ατμόσφαιρα μια ανησυχία ή καλύτερα μια αβεβαιότητα για το αύριο, παρά το διάλειμμα αισιοδοξίας και ανακουφίσεως που έφερε η απαλλαγή από την τετραετή λαίλαπα. Ισως αυτό το αίσθημα της σημερινής ανασφάλειας να πηγάζει απ’ τον απροκάλυπτο και επαίσχυντο τουρκικό επεκτατισμό που μας συνοδεύει αιώνες τυραννικά, ως αναπότρεπτη «κακή μοίρα», με τη βαρβαρότητα, την κτηνωδία και τους εθισμούς του σε γενοκτονίες ή ακόμα απ’ την ανεξέλεγκτη και συνεχή εισροή μεταναστών, η οποία, εν είδει κεκαλυμμένων κατακτητικών αποβάσεων, στο όνομα ενός αόριστου αλλά κινδυνώδους ανθρωπισμού, θέτει σε κίνδυνο την επιβίωσή μας ως λαού ενώ ήδη έχει αλλοιώσει σε βασικούς τομείς την κοινωνική μας ζωή σε ό,τι τη συγκροτεί. Ισως τέλος να απορρέει από την πολύχρονη και επώδυνη οικονομική κρίση, για το ξεπέρασμα της οποίας όμως πιστεύω ότι η παρούσα κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή