Μια από τις φράσεις που έχουν μπει στον κοινό μας λόγο, χωρίς να ξέρουμε την καταγωγή της – κάποιοι λένε για παλιά κινέζικη παροιμία – λέει πως είναι καλύτερο να ανάβεις ένα μικρό κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι. Εμένα, έτσι τα ‘φερε τύχη αγαθή, και μου δόθηκε κάποιες φορές τα τελευταία χρόνια η ευκαιρία να ανάψω μερικά κεράκια. Για την ακρίβεια, την πρώτη φορά, δίχως καλά – καλά να το καταλάβω, μια παγωμένη νύχτα του Δεκέμβρη του 2016, άναψα όχι ένα αλλά οκτώ κεράκια. Ο νεαρός δικηγόρος Ομηρος Ζέλιος, άγνωστός μου μέχρι τότε, μου έκανε τη χάρη να με πάει νύχτα βαθιά στο υπόγειο κελί όπου κρατούνταν δεσμώτες οι οκτώ νεαροί τούρκοι αξιωματικοί που είχαν αποφασίσει λίγους μήνες νωρίτερα να έρθουν ικέτες στην πατρίδα μας, για να σώσουν τη ζωή τους από τον τύραννο Ερντογάν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή