Θεσμοί

Οι αριστεροί πανηγυρίζουν για όσα καταθέτει ο Φρουζής – ή έστω για όσα τον αναγκάζει ο Ραγκούσης να καταθέσει με τις ερωτήσεις του. Η διαδικασία, λοιπόν, εξελίσσεται κανονικά. Ο νεοφώτιστος ανταποκρίνεται στον ρόλο τόσο καλά όσο θα ανταποκρίνονταν οι παλιοί του κόμματος. Εχουν όμως κι άλλη αξία αυτά που συμβαίνουν στην αίθουσα της Προανακριτικής πλην της ανάδειξης του ραγκουσικού φρονήματος. Αξίζουν γιατί δείχνουν πως μάλλον υπερέβαλλαν σκοπίμως οι του ΣΥΡΙΖΑ όταν αποκαλούσαν τις εξαιρέσεις Τζανακόπουλου – Πολάκη «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα». Αξίζουν, δηλαδή, επειδή σε δεύτερη ανάγνωση αναδεικνύουν πως κάθε κόμμα αλλάζει την προσέγγισή του ακόμη κι απέναντι στις βεβαιότητες του πολιτεύματος ανάλογα με τη θέση που κατέχει στα έδρανα της Βουλής. Για να το πούμε πιραντελικά: Ετσι είναι οι θεσμοί, αν έτσι νομίζει η εκάστοτε κυβέρνηση. Στην τελευταία επιστολή του Τσίπρα στον Πρόεδρο της Βουλής παρουσιαζόταν ως μορφή αυταρχισμού η άσκηση ενός δικαιώματος που το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εξασφαλίζει στο κόμμα που κερδίζει εκλογές.