Σινεματζής κι αναρχικός

Παιδί της μεταπολεμικής Αθήνας (γεννήθηκε το 1945 στο Κουκάκι) και αγνώστου πατρός, ο Σταύρος Καπλανίδης, που έφυγε από τη ζωή τα μεσάνυχτα της περασμένης Παρασκευής, ύστερα από ολιγόμηνη περιπέτεια με τον καρκίνο, αναζητούσε τις αλήθειες του στις αναπαραστάσεις της τέχνης. Ο ίδιος έλεγε ότι καθοριστικό ρόλο ως προς αυτό έπαιξε ο δάσκαλός του στο Γυμνάσιο, σπουδαίος ιστορικός του θεάτρου, Γιάννης Σιδέρης (1898 – 1975). Τη δεκαετία του 1960 σπουδάζει κινηματογράφο στο Παρίσι, όπου και συνδέεται με την πολιτικοποιημένη παρέα των αντιδικτατορικών καλλιτεχνών. Ο Σταύρος Τορνές θα ανήκει έκτοτε στην προσωπική συναισθηματική γεωγραφία του Καπλανίδη – για χάρη του θα γυρίσει το 1994 το ντοκιμαντέρ «Σταύρος Τορνές: ο φτωχός κυνηγός του Νότου». Ως σινεματζής και αναρχικός «που δεν θέλει να ανήκει στα κόμματα», όπως έλεγε, συνδέεται επίσης με την Ανιές Βαρντά, ενώ εργάζεται στη διεύθυνση παραγωγής για αρκετές αμερικανικές ταινίες επί ευρωπαϊκού εδάφους. Από την περίοδο εκείνη και τη μεταγενέστερη μένουν ως τίτλοι η «Fedora» του Μπίλι Γουάιλντερ (μέρος της γυρίστηκε στην Κέρκυρα), «Το Εξπρές του μεσονυκτίου» του Αλαν Πάρκερ, αλλά και «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», για το οποίο επίσης η παραγωγή ζητάει τη συνδρομή του.