Ο συμβολισμός ενός Ετους

Θα προτιμούσα να με έπειθε χωρίς άλλες ενστάσεις η λογοτεχνία των πανταχού καλών προθέσεων, όπου οι άνθρωποι αγαπούν αλλήλλους και το μήνυμα κυριεύει πάντα τα έθνη. Εκεί όπου ένας στρατιώτης απεκδύεται την ιδιότητά του και χάρη στον μαγικό ρεαλισμό της στιγμής από Αλλος – με άλφα κεφαλαίο – γίνεται άλλος άνθρωπος. Ενα σώμα γυμνό που δεν το χωρίζει τίποτε με τα γυμνά σώματα των… Αλλων. Είναι μια λογοτεχνία σπαράγματα της οποίας ενσωματώνονται ετησίως στα αναγνωστικά του ελληνικού σχολείου δίκην μιας τελετής μύησης, όπου ο μαθητής καλείται να δείξει τον καλύτερό του εαυτό. Να αντικρίσει τους ανθρώπους όχι όπως είναι, αλλά όπως θα έπρεπε να είναι. Οχι με τις αναμενόμενες αντιφάσεις τους, αλλά με ψυχαναγκαστικές ψευδαισθήσεις. Πρόκειται για εικόνες που «έγραψαν» στο γυμνασιακό και λυκειακό υποσυνείδητο μαζί με την ανακάλυψη κλισέ στίχων για την ομορφιά του κόσμου – όμορφου κι αγγελικά πλασμένου.