Η πολιτική είναι μια δυναμική διαδικασία στην οποία όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται η ευλυγισία έναντι της μονολιθικότητας. Κι αυτό επειδή η πολιτική δεν είναι μόνο η τέχνη του εφικτού, αλλά και της προσαρμογής στις πραγματικές συνθήκες. Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο η μετατόπιση από τη μία θέση στην άλλη με τη συχνότητα και την ταχύτητα του εκκρεμούς. Είναι άλλο αυτό και άλλο μια συστηματική ασυνέπεια που τελικά απαξιώνει τον φορέα της στα μάτια των πολιτών.

Φορέας αυτής της ασυνέπειας είναι ο κ. Τσίπρας. Ο πολιτικός που ως πρωθυπουργός εκθείαζε τον αμερικανό πρόεδρο με έναν τρόπο που κανένας άλλος ηγέτης δεν είχε αποτολμήσει, εμφανίστηκε χθες στην πορεία, τελικός προορισμός της οποίας είναι η αμερικανική πρεσβεία. Προκύπτει ωστόσο ένα ερώτημα. Εάν ο πρόεδρος Τραμπ κάνει για καλό ό,τι κάνει, όπως είχε πει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός, τότε εναντίον ποίου διαδήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Δεν ήταν μήπως επί πρωθυπουργίας του που ο αμερικανός πρεσβευτής διαβεβαίωνε πως ποτέ δεν ήταν καλύτερες οι σχέσεις της χώρας του με τη δική μας χώρα;

Το κακό θα ήταν μικρό εάν η στάση αυτή του κ. Τσίπρα υπονόμευε μόνο τη δική του αξιοπιστία. Υπονομεύει όμως και την αξιοπιστία της πολιτικής στο σύνολό της. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εκθέτει το πολιτικό σύστημα με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του και τους συνεχείς τραμπαλισμούς του από τη μία θέση στην άλλη.