Πώς είναι άραγε μια αντικυβερνητική διαδήλωση; Εξαρτάται από τη γωνία που την παρακολουθεί κανείς. Ο Αλέξης Τσίπρας, φέρ’ ειπείν, περπατώντας μέχρι το Σύνταγμα προχθές είδε την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου – τη μισή έστω – ως την απόδειξη πως το κόμμα του μπορεί να κατεβάσει κόσμο στον δρόμο. Το ίδιο και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μίλησαν χθες δημοσίως. Από επικοινωνιακή σκοπιά, η επιλογή της συγκεκριμένης στρατηγικής έχει λογική. Τη «λογική» που είχε διαγνώσει η σοπενχαουερική φιλοσοφία όταν υποστήριζε πως κάθε άνθρωπος θεωρεί τα όρια του δικού του οπτικού πεδίου σαν τα όρια του κόσμου. Στον συριζαϊκό κόσμο, λοιπόν, μια επανάληψη όσων συνέβησαν στις πλατείες των Αγανακτισμένων φαίνεται πιθανή. Τι κι αν τότε πράγματι υπήρχε ένα ρεύμα για να καβαλήσουν;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ