Η φίλη μου η Γεωργία άρχισε να δουλεύει παιδί, στα χωράφια της Αργολίδας. Από τη δεκαετία του 1980, όταν πολύ νέα παντρεμένη πια συμμετείχε επί σειρά ετών σαν σκλάβα στη οικογενειακή επιχείρηση· σκλάβα γιατί δεν σήκωνε ποτέ κεφάλι. Μητέρα τριών παιδιών, σήμερα χήρα, έχει φάει αρκετά χαστούκια στη ζωή της (η επιχείρηση δεν υπάρχει πια). Αλλά είναι μαχήτρια, διεκδικήτρια, πεισματάρα, υπερήφανη. Και να που σήμερα έχει ανάγκη να δουλέψει, όχι ανάγκη ζωής και θανάτου γιατί άνθρωποι γύρω της τη φροντίζουν με αγάπη, αλλά παρ’ όλ’ αυτά την έχει. Ισως να είναι και λίγο ψυχολογικό το θέμα γιατί σε όλη της τη ζωή δεν έκανε και τίποτ’ άλλο. Δούλευε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή