Γιατί τα παιδιά είναι σήμερα τόσο θυμωμένα; Το ερώτημα αυτό έχει αποτελέσει και αποτελεί αντικείμενο πολλών επιστημονικών μελετών. Οπωσδήποτε πρέπει να τονιστεί ότι τα πάντα συνοψίζονται στην παιδεία που τους παρέχουμε. Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο όχι απλώς υπάρχει εντονότερη βία σε σχέση με το παρελθόν αλλά χαρακτηρίζεται από ανοσία στη βία ή ακόμη και από την εξιδανίκευσή της. Η βία δεν απορρίπτεται – αντιθέτως η άσκησή της περιβάλλεται με την αίγλη της δύναμης και της ισχύος και συνδέεται με τα στερεότυπα ανδρισμού και επιθετικότητας. Πόσες φορές τους μιλάμε για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Για την αξία μιας συμπεριφοράς κατά των διακρίσεων; Ή υπέρ της ισότητας των φύλων; Οι ανθρώπινες αξίες είναι οι μόνες που μπορούν να συμβάλουν σε ένα περιβάλλον δημοκρατικό όπου θα ανατραφούν υγιείς ενήλικες. Πολύ σημαντική θεωρώ, επίσης, την έγκαιρη παρέμβαση σε επίπεδο πρόληψης από την Εκπαίδευση. Εντάσσοντας τέτοιου είδους θεματολογίες σε όλες τις βαθμίδες της. Αλλωστε, ευθύνη του σχολείου και των δασκάλων, σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της ενδοοικογενειακής βίας, έχει αποδοθεί και νομοθετικά – με τον νόμο 3500/2006 που ορίζει ότι η σχολική κοινότητα έχει ευθύνη να αναφέρει τα κρούσματα βίας που αντιλαμβάνεται. Το σχολείο είναι το πιο εύφορο έδαφος για να ανθήσουν οι προσπάθειες αντιμετώπισης του φαινομένου και αυτό πρέπει να γίνει με πρόληψη και όχι καταστολή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή