Στα χρόνια του ψηφισθέντος αλλά ουδέποτε εφαρμοσθέντος αντικαπνιστικού, η πιο συνηθισμένη απάντηση των καταστηματαρχών όταν δέχονταν παράπονα ότι δεν εφάρμοζαν τον νόμο ήταν ότι «στο διπλανό μαγαζί καπνίζουν». Το επιχείρημα αυτό έκρυβε πολλές φορές τη δική τους ανεπάρκεια: ξέρω ένα υπέροχο wine bar στο πολύβουο Κουκάκι που απαγορεύει το κάπνισμα από την ημέρα που άνοιξε και κάθε βράδυ είναι γεμάτο. Είναι αλήθεια όμως ότι είχαν κι ένα δίκιο οι άνθρωποι. Αισθάνονταν κάπως αδικημένοι – για να μη χρησιμοποιήσω την πιο κοινή λέξη της ελληνικής γλώσσας – όταν έβλεπαν τους καπνιστές πελάτες τους να έχουν εναλλακτική. Να ακουμπάνε δηλαδή τα χρήματά τους στον ανταγωνιστή. Αν το υπουργείο Υγείας εξακολουθήσει να δείχνει την ίδια αποφασιστικότητα, και δεν στρέψει την προσοχή του αλλού όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα, αυτό θα αλλάξει. Η εναλλακτική θα πάψει να υπάρχει. Επειδή οι επιχειρηματίες θα κατανοήσουν επιτέλους ότι το τσιγάρο κάνει κακό στην υγεία. ‘Η επειδή θα φοβούνται τις συνέπειες της παραβίασης του νόμου. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο, θα παίξει ρόλο – καλώς ή κακώς – και η γραμμή 1142.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή