Οπως ορθά παρατήρησε ο Ανδρέας Λοβέρδος κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για την αναθεώρηση του άρθρου 3 Συντ. που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ Κράτους και της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας, το μοναδικό σοβαρό εκκρεμές πρόβλημα του συνταγματικού καθεστώτος των σχέσεων αυτών, ανακύπτει κυρίως σε σχέση με το άρθρο 16 § 2 Συντ., το οποίο με την αμφίσημη διατύπωσή του, δίνει την εντύπωση ότι μπορεί το σχολείο να λειτουργεί ως όργανο εμπέδωσης και ανάπτυξης της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνείδησης. Μολονότι η ερμηνεία αυτή δεν είναι η καλύτερη από εκείνες που επιτρέπει το άρθρο 16 § 2 Συντ., το οποίο ορίζει ως σκοπό της παιδείας την «ανάπτυξη της… θρησκευτικής συνείδησης» των μαθητών αλλά συγχρόνως και τη «διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες», εν τούτοις αυτήν υιοθετεί το Συμβούλιο της Επικρατείας (βλ. την πρόσφατη απόφαση του υπ’ αριθμόν 1749/2019), χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη του το γεγονός ότι η διδασκαλία οποιουδήποτε μαθήματος στο σχολείο, ακόμη και του μαθήματος των Θρησκευτικών, έστω και αν προσφέρεται από μία ορισμένη προοπτική, δεν μπορεί πάντως να συνίσταται σε κατήχηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή