«To break the pentameter, that was the first heave». Η φράση ξεφυτρώνει απρόσκλητη, εντός παρενθέσεως, στο Canto LXXXI (81) του Εζρα Πάουντ (Ezra Pound), στο πρώτο μέρος του ποιήματος, όπου περιγράφει την εποχή – μια εποχή αντιδικίας και έριδας, όπως όλες εξάλλου οι εποχές της «γεωλογίας», όπως τις λέει δυο στίχους παρακάτω, εννοώντας μάλλον τη «γεωλογία του ανθρώπου», τα λόγια του που με βία μετράνε τη γη, που επίμονα γεω-λογούν ξανά και ξανά. Μέρος του ανθρώπινου λόγου που γεω-λογεί -που περιγράφει δηλαδή και διατάσσει τα εκ της φύσεως-γης δοθέντα- είναι και ο λόγος ο ποιητικός. Γι’ αυτό, μέσα στην περιγραφόμενη αντιδικία περί του ορθού τρόπου να περι-γραφεί ο κόσμος, ο Πάουντ εντάσσει την ανάμνησή του από τη διαρκή -και στα νιάτα του ιδιαίτερα έντονη-  αντιδικία περί του ορθού τρόπου να συντάσσεται το ποίημα. Τι θυμάται ο Πάουντ; Θυμάται την «ελευθέρωση των ποιητικών μορφών»: Το «σπάσιμο του πενταμέτρου, αυτό ήταν η πρώτη προσπάθεια1, το πρώτο βήμα, το πρώτο ανασήκωμα, η πρώτη μετατόπιση», μας λέει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή