«Ο Χίτλερ φοβόταν τους συντηρητικούς της εποχής του»

Ο γερμανικός Μεσοπόλεμος είναι η περίοδος για την οποία η ιστορική βιβλιογραφία αποδεικνύεται επαρκής μέχρι σήμερα και εκείνη που επιτρέπει τις περισσότερες αναλογίες με την πρόσφατη οικονομική κρίση ή την άνοδο της Ακροδεξιάς. Οι ιστορικοί απεχθάνονται τις συγκρίσεις βέβαια και αυτό επιβεβαιώνει ο Aμερικανός Μπέντζαμιν Κάρτερ Χετ, το βιβλίο του οποίου «Ο θάνατος της δημοκρατίας» μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά (εκδ. Διόπτρα, μτφ. Φωτεινή Πίπη). Ακόμη και σε μια αφήγηση με την οποία ο ενημερωμένος αναγνώστης αισθάνεται εξοικειωμένος μπορεί να ανακαλύψει αποχρώσεις με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ο Χετ, για παράδειγμα, επιμένει στη μυωπική στάση που κράτησαν οι συντηρητικοί πολιτικοί «ποντάροντας» στην άνοδο του Χίτλερ για να τον χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Οι προσπάθειές τους, όπως απέδειξε η Iστορία, αποδείχθηκαν σαν των συφοριασμένων Τρώων, ενώ ο Χίτλερ τούς αντιμετώπισε αδίστακτα ως «σημαντική απειλή» στον δρόμο προς τη δικτατορία, όπως επισημαίνει ο Χετ στην τηλεφωνική μας συνέντευξη. Εχοντας ήδη γράψει τα «Death in the Tiergarten», «Crossing Hitler», για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Fraenkel, και «Burning the Reichstag», επισημαίνει επίσης τη ρητορική της «αντιπαγκοσμιοποίησης» που χρησιμοποιούσαν όσοι προετοίμασαν το έδαφος του εθνικισμού.