Smoke on the water

Οταν η θεία Μυρτώ καβαντζάρισε τα ενενήντα (πάνε τέσσερα χρόνια από τότε), κάλεσε γιους, νύφες κι εγγόνια και προέβη στην εξής δήλωση. «Κομμένη η αστυνόμευση για το κάπνισμα. Από εδώ και πέρα θα καπνίζω όποτε μου καπνίσει». Τη συνάντησα φέτος το καλοκαίρι με το κολυμβητικό της σκουφάκι να κάνει ένα επαγγελματικό ύπτιο στην πισίνα, εκεί που εγώ μπαίνω σαν τσιμεντωμένη από την έλλειψη άνωσης. Μετά ανεβήκαμε στο χαγιάτι να αγναντέψουμε και να πιούμε καφέ, αυτή με το τσιγαράκι της, ενώ εγώ όχι πια. Θυμηθήκαμε τότε που μ’ έβαζε να φυλάω τσίλιες για μην την τσακώσει ο σύζυγός της, ο Σωτηράκης – πάνε είκοσι χρόνια που μας άφησε -, γελάσαμε και για τα τσιγάρα που της πάσαρα κι εκείνη τα ‘κρυβε στο στρίφωμα της φούστας ή στο φωτιστικό του ασανσέρ. Τι εποχές!