Στην ελληνική πολιτική σκηνή συντελείται, τα τελευταία χρόνια, μια συζήτηση διεκδίκησης του πραγματικού σοσιαλδημοκρατικού χώρου ενώ, παράλληλα, αναδύθηκε στην εξουσία μια νέα μακρονικού τύπου ιδεολογία του Κέντρου. Αυτό που δεν συζητάει καθόλου, όμως, τελικά, ο χώρος αυτός, στο επίπεδο της δημόσιας πολιτικής (και όχι των βιβλίων, των διαφόρων εκδηλώσεων κ.λπ.) είναι το τι μπορεί να είναι η σοσιαλδημοκρατία σε μια μετα-κρισιακή εποχή, με εχθροπάθεια και μεγάλες αντιθέσεις, σαν αυτή που διανύουμε. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται με μια λογική μετρήματος με τη μεζούρα, κάθε φορά, της απόστασης από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφενός γιατί οι διαχωριστικές γραμμές μεταβλήθηκαν μέσα στο μνημονιακο πλαίσιο και, αφετέρου, γιατί ο ετεροπροσδιορισμός είναι απολύτως αντιπαραγωγικός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή