Η ελευθερία μιας απαγόρευσης

Η γυναίκα που καθισμένη σε ένα πεζούλι της οδού Αριστείδου καπνίζει με μια έντονη νευρικότητα ώστε το συμπαθητικό πρόσωπό της να γίνεται εξαιρετικά δυσάρεστο, σου δίνει να καταλάβεις, όπως με σπασμωδικές ταυτόχρονα κινήσεις πίνει τον καφέ της από ένα πλαστικό κύπελλο, τι ακριβώς έχει συμβεί. Υπάλληλος ενός γραφείου που στεγάζεται σε ένα από τα παρακείμενα κτίρια κάνει χρήση της ολιγόλεπτης άδειάς της και έχει κατέβει στον πασίγνωστο λόγω των γραφείων της ΔΕΗ, τόσο μικρό όμως δρόμο. Ακόμη και για έναν που δεν μελετά επισταμένα τα πρόσωπα, την έκφραση της γυναίκας της οδού Αριστείδου δεν θα την απέδιδες στο γεγονός ότι ήταν τόσο το αίσθημα της ευθύνης της για τη δουλειά της που προσωρινά είχε εγκαταλείψει ώστε να αλλοιώνεται το πρόσωπό της, αλλά κυρίως γιατί μια απόλαυση που θα την ήθελε παρατεταμένη, ήταν υποχρεωμένη να την περιορίσει στο ελάχιστο.