Η κυβέρνηση προτείνει έναν νέο τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών με βάση τον οποίο το ύψος αυτών θα καθορίζει και το ύψος της σύνταξης που θα καταβάλλεται. Οσο υψηλότερες είναι οι εισφορές τόσο υψηλότερη θα είναι και η σύνταξη σε ένα εύρος που ξεκινάει από τα 775 ευρώ και μπορεί να φτάσει έως τα 2.500 ευρώ.

Το σύστημα αυτό υπακούει στην αρχή της αναλογικότητας. Και μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς με τη θεσμοθέτησή του, το βέβαιο είναι όμως πως θα πρέπει να κριθεί χωρίς ταμπού. Αντίθετα, θα πρέπει να κριθεί με τη γνώση πως το Ασφαλιστικό είναι μια ωρολογιακή βόμβα που άπτεται πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων είναι και το Δημογραφικό, και η οποία κάποια στιγμή θα σκάσει εάν δεν ληφθούν μέτρα.

Η εμπειρία έχει δείξει πως τα ταμπού είναι πολύ κακός σύμβουλος. Η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού που επιχειρήθηκε τη δεκαετία του 1990 από την κυβέρνηση Σημίτη και με βάση την έκθεση Σπράου, θεωρήθηκε πολύ σκληρή και απορρίφθηκε με ογκωδέστατες διαδηλώσεις από την κοινωνία. Απέναντι στην κυβέρνηση βρέθηκαν πολίτες, κόμματα και συνδικάτα. Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα; Η υιοθέτηση από τις επόμενες κυβερνήσεις ρυθμίσεων που ήταν σε πολλαπλάσιο βαθμό χειρότερες – ένα τρανό παράδειγμα είναι αυτές του νόμου Κατρούγκαλου.

Οι όποιες ενστάσεις λοιπόν θα πρέπει να υποβληθούν με αυτή τη γνώση. Με τη γνώση πως τα ταμπού κάνουν πολλές φορές τα πράγματα χειρότερα και όχι καλύτερα.