Δημήτρης Καλτσώνης

Το Σαββατοκύριακο είναι μια ασυνέχεια μέσα στη συνέχεια. Γι’ αυτό ξεκουράζομαι από το διάβασμα διαβάζοντας: κυρίως λογοτεχνία και ιστορία. Καθώς τα τελευταία χρόνια ετοίμαζα το βιβλίο μου «Το κράτος στην Κίνα (1949-2019)» – μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος -, είχα βάλει στον εαυτό μου ένα όριο: «Τα Σαββατοκύριακα θα ξεκουράζομαι και δεν θα ασχολούμαι με αυτό». Κατάφερα να πειθαρχήσω μόνο εν μέρει. Ναι μεν δεν έγραφα ποτέ αυτές τις δύο μέρες, αλλά διάβαζα περιφερειακά θέματα που έτσι κι αλλιώς με βοηθούσαν να κατανοήσω καλύτερα το θέμα που προσπαθούσα να δαμάσω, να μπω στην κουλτούρα και στην ψυχοσύνθεση αυτού του λαού. Δηλαδή, διάβαζα κινέζικη λογοτεχνία (χωρίς όμως ποτέ να αφήνω τη λατινοαμερικάνικη που είναι ο μεγάλος μου έρωτας!), έβλεπα κινέζικες ταινίες, κινέζικη τηλεόραση. Υπάρχει κινέζικο κανάλι στο οποίο οι παρουσιαστές των ειδήσεων μιλούν άπταιστα γαλλικά και οι σαπουνόπερες έχουν γαλλικούς υπότιτλους! Α ναι, αυτά συνδυάζονται με λίγη προπόνηση στην παραδοσιακή κινέζικη πολεμική τέχνη του kung fu, win chun. Ανακάλυψα – μεγάλος, στα σαράντα μου – πόσο σημαντικό είναι να συνδυάζεται η πνευματική άσκηση με τη σωματική. Ανακάλυψα από έναν άλλο δρόμο την αναζήτηση της αρμονίας και της διαλεκτικής.