Η άποψη ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής συνιστά όχι απλώς παρεξήγηση αλλά και αυταπόδεικτο ψέμα: κάτι τέτοιο, όσο κι αν διαφημίστηκε ουδέποτε ίσχυσε. Από τους Προέδρους που εξελέγησαν από την αρχή της Μεταπολίτευσης ουδείς υπήρξε κοινής αποδοχής την ώρα της εκλογής του, ενώ, στη μέγιστη πλειονότητά τους, ολοκλήρωσαν την προεδρική θητεία ως τέτοιοι. Αυτό δείχνει καθαρά ότι ψέμα είναι και το αντίστροφο: ότι αν ένας Πρόεδρος δεν είναι κοινής αποδοχής, θα είναι, υποτίθεται, κατώτερος των προσδοκιών κυρίως ως προς την ενότητα του ελληνικού λαού και την ίση απόσταση ανάμεσα στα κόμματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή