Ευνομία και ευταξία

Σε θεωρητική βάση, μια νομοθετική παρέμβαση για τις πορείες προωθείται πρωτίστως με το βλέμμα στραμμένο στο συντηρητικό ακροατήριο. Στο δόγμα «νόμος και τάξη» είναι το κοινό που φαίνεται περισσότερο προσκολλημένο – και η δυναμική ένστολη παρουσία αντιμετωπίζεται ως αναγκαιότητα. Για τους πιο σκληροπυρηνικούς, η στολή αυτή ντύνει την εξουσία και φροντίζει για την ευνομία. Με το βλέμμα σε αυτό το ακροατήριο, ένα περιοριστικό πλαίσιο για τις πορείες και τις μαζικές κινητοποιήσεις είχαν εξετάσει τόσο η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή όσο και η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Τα σχέδια δεν προχώρησαν για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίοδο: Ο Καραμανλής δεν ήθελε να μπει σε μια αντιπαράθεση με την αριστερή πλευρά του χάρτη, ο Σαμαράς είχε να διαχειριστεί μια συγκυβέρνηση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο – και σε πρώτη φάση και με τον Φώτη Κουβέλη. Για την παρέμβαση που επίκειται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προφανώς διαθέτει αυτονομία. Αλλά δεν θεωρεί απλώς ότι οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για να προχωρήσει σε μέτρα που μπορεί να τροφοδοτήσουν ένα συγκρουσιακό κλίμα. Η οπτική του Μαξίμου για τις πορείες δεν περνά μέσα από το δόγμα «νόμος και τάξη», τουλάχιστον δεν είναι αυτό το βασικό κίνητρο. Η νομοθετική αλλαγή έχει να κάνει περισσότερο με τη «ζωή στην πόλη» και θα επιδιωχθεί να συνδεθεί με την «κοινωνία των πολιτών».