«Στην κρίση είδα ασπρόμαυρο πολύ, σαν να έφυγαν τα χρώματα»

Παράξενο παιχνίδι της τύχης. Στην ίδια πολυκατοικία όπου διέμενε η αείμνηστη Ζωή Λάσκαρη, διαμένει ο Τάκης Ζαχαράτος. Ο άνθρωπος που αν τον ακούσεις στο τηλέφωνο ή τον δεις από κοντά μεταμφιεσμένο θα νομίζεις πως έχεις να κάνεις με τη μεγάλη ηθοποιό. Οι σταρ υπό μία έννοια δεν πεθαίνουν ποτέ. Και όταν κάποιος τους μιμείται, σημαίνει πως ήδη έχουν κατοχυρωμένη ταυτότητα και μοναδικότητα. Απλώς στην Ελλάδα ακόμη δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτά. Αν και οι μεγάλες σταρ (Αλίκη κ.τ.λ.) ακομπλεξάριστα θαύμαζαν τον Ζαχαράτο, τον μεγάλο σήμερα καλλιτέχνη στο εν λόγω πολύπλοκο είδος της μίμησης – παράστασης – σόου, και πάντα πήγαιναν στα σόου του να τα (τις) δουν. Ο Τάκης Ζαχαράτος τώρα κάθεται απέναντί μου, κάτω από ένα επιβλητικό σχέδιο της Αλίκης, στο άριστα διαρρυθμισμένο διαμέρισμά του. Ετοιμάζεται πυρετωδώς για τις οκτώ παραστάσεις του στο Παλλάς με τον τίτλο «Ζω για σένα» (ξεκινούν από 17 Δεκεμβρίου), όπως μας λέει πάντα με τρακ – αν και μετράει πια 30 χρόνια στον χώρο του. Σκέφτομαι πάντως πως είναι αδικία να μην μπορείς να αποδώσεις το σύνολο της συνομιλίας με έναν τέτοιο εξαίρετο καλλιτέχνη, κι αυτό αφού ο γραπτός λόγος δεν χωράει τις ενσώματες μιμήσεις προσώπων καθώς μιλάμε.