Οταν στη δημόσια σφαίρα διατυπώνεται μια καραμπινάτη πολιτική ανακρίβεια, ο άνθρωπος τον οποίο αφορά έχει δύο επιλογές. Η μία είναι να βάλει τις φωνές. Ο Αντώνης Σαμαράς, ας πούμε, ακούει με ικανοποίηση τον τελευταίο καιρό μια σειρά από στελέχη του κόμματός του να τον προτείνουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάφορα επιχειρήματα: ότι είναι ο πιο καλός, ο πιο έντιμος, ο πιο γενναίος. Ωσπου κάποιος τον χαρακτήρισε και «συναινετικό»! Εκεί δεν άντεξε. Κι έβγαλε έναν λόγο στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας που διέλυσε κάθε ψευδαίσθηση. Και για «λαθρομεταναστευτικό» μίλησε στους «συμμαχητές» και τις «συμμαχήτριές» του, και αποδέσμευση από την «επιζήμια» (μόνο;) Συμφωνία των Πρεσπών ζήτησε και τις κινήσεις κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία κατήγγειλε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή