Η απαξίωση

Είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών, εκτός λαμπρών εξαιρέσεων, θα συναισθανθούν περισσότερο την κατάσταση που σκοπεύω να περιγράψω. Από τη μια μέρα στην άλλη – συχνά από τη μια ώρα στην άλλη – καλούνται να λάβουν θέση υπέρ ή κατά της μαμάς, υπέρ ή κατά του μπαμπά, και να απολογηθούν εάν υποπίπτουν στο ολέθριο σφάλμα να τους αγαπούν, να τους εκτιμούν ή και απλώς να τους έχουν ανάγκη εξίσου. Σε αυτόν τον διαχρονικό «Πόλεμο των Ρόουζ», όπως στην ομώνυμη ταινία, δεν υπάρχει περιθώριο για να κρατήσεις ουδέτερη στάση. Φυσικά, ένα παιδί που αρνείται να προδώσει, πέρα από τα συναισθήματά του, και την ίδια του τη νοημοσύνη, δεν μπορεί να μην αναρωτιέται πώς οι γονείς του, αυτοί οι βαμμένοι εχθροί, τα άσπλαχνα καθάρματα, ερωτεύτηκαν κάποτε το ένα το άλλο, παντρεύτηκαν το ένα το άλλο, έζησαν επί χρόνια στο ίδιο σπίτι το ένα με το άλλο και αποφάσισαν – τόσο άφρονες πια; – να συστεγάσουν και να διαιωνίσουν ακόμη και τα γονίδιά τους μέσω των άμοιρων των παιδιών τους.