Τα κίνητρα της άλλης πλευράς είναι λίγο – πολύ γνωστά. Ανέκαθεν αυταρχικός, ο Ερντογάν έχει εγκαταλείψει και τα προσχήματα από τότε που άρχισαν να υποχωρούν οι προοπτικές ένταξης της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 τού πρόσφερε την ευκαιρία που ζητούσε για να κλιμακώσει την καταστολή στο εσωτερικό, ενώ οι εξελίξεις στη Συρία τού επέτρεψαν να πνίξει στο αίμα τις προσπάθειες δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους. Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία με την ΕΕ για τους πρόσφυγες τον οπλίζει με ένα διαπραγματευτικό εργαλείο για πολλές χρήσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή