Οπως καταδείχθηκε και από την τελευταία έρευνα του ΟΟΣΑ, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω του προγράμματος PISA, το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας νοσεί. Είναι αναγκαία επομένως μια μεταρρύθμιση, και σε βάθος, αλλά και σε εύρος, που θα καλύπτει όλες τις πτυχές του συστήματος.

Μια τέτοια μεταρρύθμιση δεν θα μπορούσε να μην αφορά και εκείνους που έχουν την ευθύνη της μεταλαμπάδευσης της γνώσης, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί έχουν την ευθύνη της διδασκαλίας, αλλά και της αξιολόγησης των μαθητών τους. Οι ίδιοι επομένως θα πρέπει να επιζητούν τη συνεχή επιμόρφωση, ενώ ως κοινωνοί μιας τέτοιας διαδικασίας δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να φοβούνται την αξιολόγηση. Αντίθετα, η αξιολόγηση θα τους προσφέρει κίνητρα που και οι ίδιοι επιζητούν, αλλά συνήθως τους στερούν η ρουτίνα και οι αγκυλώσεις του εκπαιδευτικού συστήματος.

Η ίδια η εκπαίδευση είναι μια δυναμική διαδικασία. Και όπως καθετί δυναμικό, χρειάζεται συνεχείς αλλαγές για να διατηρήσει αυτόν της τον χαρακτήρα. Από την αντίληψη γύρω από αυτήν έως την εφαρμογή στην πράξη, η εκπαίδευση οφείλει να αλλάζει καθώς αλλάζει η ίδια η ζωή. Η σχέση εξάλλου είναι αμφίδρομη: η ζωή αλλάζει επειδή αλλάζουν τα εκπαιδευτικά μας ήθη. Οι εκπαιδευτικοί συνεπώς δεν μπορεί παρά να γίνουν οι πιονιέροι αυτών των αλλαγών. Οι ίδιοι άλλωστε ως μαθητές αμφισβήτησαν το εκπαιδευτικό σύστημα. Ως εκπαιδευτικοί τώρα ας κάνουν τους μαθητές τους να το αγαπήσουν.