Η απολύτως έωλη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης για την ΑΟΖ (καθώς οι δύο χώρες δεν έχουν καν αντικριστές ακτές) δυναμιτίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και την περιφερειακή ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο και οδηγεί σε θερμές ατραπούς. Την ίδια ώρα, όμως, ορισμένες άλλες πλευρές του ζητήματος της ελληνικής ΑΟΖ επανέρχονται στο προσκήνιο. Και δείχνουν εκ νέου τη σημασία τους για τη διευθέτηση του συνόλου του θέματος. Κυρίως, η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας με δύο άλλες χώρες, αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους με την κάθε μία: την Ιταλία και την Αλβανία. Τα ζητήματα που διέπουν την ΑΟΖ είναι ίσως τα πιο σύνθετα στη διεθνή νομική και πολιτική ισορροπία σήμερα, ειδικά δε για την Ελλάδα, που αντιμετωπίζει τη διαρκή τουρκική απειλή έχοντας ταυτόχρονα την ανάγκη να τα κλείσει και με άλλες χώρες. Ανάγκη που η Τουρκία τη γνωρίζει και δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή