Στη ρωσική εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στο Βεβέ της Ελβετίας δεν έλειπαν, ως τα μέσα του 1970, αφορμές για μνημόσυνα στη μνήμη της οικογένειας των Ρομανόφ: γιορτές αγίων, επέτειοι νίκης, γεννήσεις, γάμοι, καλές και κακές στιγμές γραμμένες στο ημερολόγιο γλίτωναν από τη λήθη. Υπέργηροι παρασημοφορεμένοι στρατηγοί του τσαρικού στρατού συνοδευόμενοι από υπερήφανες συζύγους, γιους και εγγόνια, ευπαρουσίαστοι μεσόκοποι απόγονοι μελών της αυτοκρατορικής Αυλής και της αριστοκρατίας, μέλη του υπηρετικού προσωπικού εξεχόντων μελών της πολιτικής και οικονομίας της χαμένης πατρίδας έψελναν ευλαβικά και δάκρυζαν στο άκουσμα των δεήσεων για την ανάπαυση της ψυχής του τσάρου Νικόλαου Β’, της τσαρίνας και των παιδιών τους. Μετά από τέτοια σεμνή τελετή, οι πιστοί επισκέπτονταν το μικρό νεκροταφείο πίσω από την εκκλησία και κατέθεταν λουλούδια στους τάφους επιφανών κατά τη γνώμη τους Ρώσων που είχαν αφήσει την τελευταία πνοή τους σε ξένο τόπο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή