Αν κάτι προκαλεί εντύπωση μετά τις πρώτες σελίδες στο «Γκίλιαντ» της Μέριλιν Ρόμπινσον, είναι μια σχέση απόστασης. Ανάμεσα στη -διαμεσολαβημένη σαφώς – εικόνα που έχουμε για τις Μεσοδυτικές ΗΠΑ και στο ανάγλυφο που αναδύεται μέσα στο βιβλίο. Αυτός δεν είναι ο κόσμος της υπόκωφης μνησικακίας και του ρατσισμού που ανέδειξε τον Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά ένας κόσμος υπομονής, προσμονής και ελπίδας. Ενας κόσμος αφημένος στον Θεό, καθώς η Ρόμπινσον προέρχεται από την παράδοση του καλβινισμού, όπου η ανθρώπινη θέληση είναι παραδομένη άνευ όρων πέραν του κόσμου τούτου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή