Η φρίκη των βιασμών και η αστυνομική βία

Μία 23χρονη, που έχει πέσει θύμα βιασμού, και κατευθύνεται στο δικαστήριο για μία ακροαματική διαδικασία, περιλούζεται με κηροζίνη και καίγεται ζωντανή. Τέσσερις άνδρες που κατηγορούνται για ομαδικό βιασμό μίας νεαρής κτηνιάτρου στο Ιντεραμπάντ πυροβολούνται θανάσιμα από την αστυνομία, υποτίθεται έπειτα από απόπειρα διαφυγής τους. Στα δύο αυτά περιστατικά συνοψίζεται η φρίκη των βιασμών καθώς και των εξωδικαστικών φόνων της αστυνομίας στην Ινδία. Η βία εις βάρος των γυναικών έχει γίνει ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα στη χώρα. Τα κυβερνητικά στοιχεία δείχνουν πως το 2017 καταγγέλθηκαν στην αστυνομία 33.658 περιπτώσεις βιασμού, ένας μέσος όρος 92 βιασμών την ημέρα. Ταυτόχρονα, το δικαστικό σύστημα στην Ινδία κινείται απαράδεκτα αργά. Το 2017, τα δικαστήρια άνοιξαν 18.300 νέες υποθέσεις σχετιζόμενες με βιασμούς, περισσότερες όμως από 127.800 παρέμεναν εκκρεμείς στο τέλος του έτους. Αν όμως οι βιασμοί και η αποτυχία του δικαστικού ζητήματος είναι ένα ζήτημα, η αστυνομική βία είναι ένα δεύτερο ζήτημα. Οι επονομαζόμενες «συναντήσεις» – ένας ευφημισμός για τους εξωδικαστικούς φόνους υπόπτων από την αστυνομία – γίνονται όλο και συχνότερες. Μόνο στην Τελανγκάνα, την πολιτεία όπου σημειώθηκαν τα τελευταία κρούσματα, έχουν καταγραφεί επτά ακόμα «συναντήσεις» την τελευταία δεκαετία. Οπως δήλωσε ένας δικαστής ανωτάτου δικαστηρίου: «Δεν υπάρχει άλλη σήμερα στη χώρα έκνομη ομάδα τόσο δραστήρια όσο η ινδική αστυνομική δύναμη.»