Δάκρυα στο Μουσείο

Το προχθεσινό Σάββατο είχα αναλάβει να πάω με τρία πιτσιρίκια στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ξύπνησα ενθουσιασμένος και πήρα τηλέφωνο τη μητέρα τους. Μου το ξέκοψε. «Δεν υπάρχει περίπτωση. Ο γύρω χώρος θα μυρίζει δακρυγόνα. Κι αν ξαναγίνουν επεισόδια;». Την κορόιδεψα, της είπα ότι δεν ξέρει την πόλη στην οποία ζει, ότι έχει τουριστική ματιά – και έμεινα στο σπίτι να διαβάσω ένα βιβλίο. Τα πιτσιρίκια, με τη σειρά τους, δεν πρέπει να κακοπέρασαν, θα έλιωσαν στον καναπέ παίζοντας βιντεογκέιμ. Aλλά χάσαμε την ευκαιρία να δούμε και να μιλήσουμε για το άγαλμα του Ποσειδώνα, το ανάγλυφο από τα Ελευσίνια Μυστήρια, το αντίγραφο της Νέμεσης του Αγορακρίτου απ’ τον Ραμνούντα – που πάντα ξεχνάω ότι είναι αντίγραφο…