Στο άκουσμα του ονόματος μιας υπαλλήλου ενός δημόσιου οργανισμού, επανήλθε ζωηρά στον νου μας το όνομα μιας άδικα λησμονημένης ποιήτριας, και η ερώτηση προς την υπάλληλο αν διατηρεί κάποια συγγένεια με την ποιήτρια αυτή, ή αν πρόκειται για απλή συνωνυμία, έγινε με πολλή ευγένεια, συστολή σχεδόν, καθώς υπήρχε το ενδεχόμενο να αναζωπυρωθεί μια πληγή. Η ερώτηση αγνοήθηκε για να ακουστεί η φωνή της σφόδρα ενοχλημένης υπαλλήλου με έναν τόνο που θα έκανε τον οποιοδήποτε να αισθανθεί το λιγότερο αξιόμεμπτος για κάτι το εντελώς φυσικό και ανθρώπινο. «Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω, κύριε;».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή