Το δέντρο που πληγώσαμε στην Αθήνα δεν ήταν μαστιχόδεντρο. Ηταν χριστουγεννιάτικο και τυλίχτηκε στις φλόγες τον Δεκέμβριο του 2008, δυο ημέρες μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί εκείνη η πληγή, και μάλιστα η πληγή σε ένα ψεύτικο δέντρο, με τη δολοφονία ενός 15χρονου; Δεν θα μπορούσε. Στην πραγματικότητα, όμως, εκείνο που πληγώθηκε ήταν μια ολόκληρη πόλη. Και η κρίση που ακολούθησε για να μην κλείσει ο κύκλος της παρά δέκα ολόκληρα χρόνια μετά, δεν άφησε μόνο εκείνη την πληγή ανοικτή. Ανοιξε κι άλλες. Η Αθήνα δεν ήταν η πόλη ενός αδικοχαμένου νέου κι ενός πληγωμένου δέντρου. Ηταν η ίδια μια αδικοχαμένη και πληγωμένη πόλη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή