Το ριψοκίνδυνο τόλμημα

Επέρασε πολύς καιρός από την εποχή που πρωτορίχτηκε η ιδέα να μεταφέρωμεν εις την Αμερική τα πολυτιμότερα δείγματα της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης. Είχε γίνει τότε πρότασις να περιοδεύσουν τα δείγματα αυτά – αγάλματα κυρίως – εις τα μεγάλα αστικά κέντρα των Ηνωμένων Πολιτειών, με σκοπόν την οικονομικήν ενίσχυση του Κράτους μας και μίαν μεγαλόφτερη διαφήμιση της Ελλάδος. Μόλις όμως οι οργανωτές εκοινοποίησαν τις προθέσεις των, όλοι σχεδόν οι Αρχαιολόγοι, καθηγηταί και καλλιτέχνες αντιτάχθηκαν εις την εκτέλεσή του· το αποτέλεσμα όμως ήτο να συνεχισθούν παρασκηνιακά εντονότερες ενέργειες των ενδιαφερομένων. Ενώ εφάνηκε δια μίαν στιγμήν ότι εκόπασε το θέμα της υπερατλαντικής Εκθέσεως, μας παρουσιάζεται σήμερα σαν αποφασισμένο πια γεγονός. Ισως όμως να είναι ακόμα καιρός, με μιαν ύστατη προσπάθεια, να ματαιωθή η περιπέτεια που προμηνύεται για τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς. Η πρόθεση των οργανωτών εμφανίζεται αναμφισβήτητα καλή και η εμπορική επιτυχία της Εκθέσεως είναι όπως μας διαβεβαιώνουν εξασφαλισμένη. Το ζήτημα όμως δεν βρίσκεται εδώ. Εστω και αν προεξοφλήση κανείς το αίσιον οικονομικόν αποτέλεσμα, οι αντιρρήσεις κατά του σχεδίου είναι πολλές και βάσιμες.