Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Αλέξιου Μάινα θέτει στο επίκεντρό της την ποιητική συνείδηση και τον τρόπο που αυτή προσλαμβάνει τον άνθρωπο και τον κόσμο. Στη διάρκεια μίας περίπου ημέρας οι στίχοι παρακολουθούν τις διαρκείς μεταβάσεις του ποιητικού υποκειμένου από τον εξωτερικό κόσμο στον εσωτερικό και αντιστρόφως. Κάθε ερέθισμα γίνεται αφορμή ενδοσκόπησης και κάθε σκέψη τροφοδοτεί τη θέαση του κόσμου με έναν νέο τρόπο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή