Δεν είναι επισκόπηση της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ούτε εξαντλητικός οδηγός για τα μυστικά της δημιουργικής γραφής. Δείχνει, αντιθέτως, έναν τρόπο για το πώς η λογοτεχνία μπορεί να αφορά τον «παιγνιώδη άνθρωπο» ή πώς μπορεί να γίνει σχέση ζωής – χωρίς το καταχρηστικό φορτίο που κουβαλά η έκφραση. Στα «Μυστικά της λογοτεχνίας» (εκδ. Κλειδάριθμος, σε μετάφραση του Γιώργου-Ικαρου Μπαμπασάκη, η οποία συμβάλλει τα μέγιστα στην έκδοση) ο καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας Τόμας Φόστερ αναδεικνύει βασικά μοτίβα, αφηγηματικά τεχνάσματα και λογοτεχνικά πρότυπα διαφορετικών εποχών που προέρχονται από την 30ετή διδασκαλία του σε σπουδαστές. Οχι κατ’ ανάγκην για «να μας μάθει πώς γράφουμε», αλλά για να δείξει στους αναγνώστες την κρυμμένη καταπακτή της λογοτεχνικής μυθολογίας: από την ελληνική μυθολογία και τη Βίβλο ως τον Σαίξπηρ, τον Ε.Μ. Φόρστερ, τον Τζόις, τον Ρ. Κάρβερ, τον Τόμας Πίντσον κ.ά. «Αυτό για το οποίο μιλώ», γράφει ο ίδιος στην εισαγωγή, «είναι μια γραμματική της λογοτεχνίας, ένα σύνολο συμβάσεων και σχημάτων, κωδίκων και κανόνων, που μαθαίνουμε να το χρησιμοποιούμε όταν καταπιανόμαστε με ένα κομμάτι γραπτού λόγου». Αυτό δεν σημαίνει ότι το ύφος που επιλέγει για την ανάγνωσή του είναι το αναμενόμενο. «Κουιζάκι: τι κοινό έχουν ο Τζον Κλιζ (John Cleese), ο Κόουλ Πόρτερ (Cole Porter), το “Αυτός, αυτή και τα μυστήρια” και το “Death Valley Days”;» αναρωτιέται πριν αναλύσει το κεφάλαιο για τον Σαίξπηρ (η απάντηση είναι ότι όλα έχουν να κάνουν με εκδοχές του έργου «Το ημέρωμα της στρίγκλας»). Με τον ίδιο παιγνιώδη τρόπο ανταποκρίθηκε στο ερωτηματολόγιο του «Βιβλιοδρομίου».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή