Κόκκινες ζώνες

Στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας προσπαθούν πάντοτε να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές. Δεν είναι μια μέθοδος αυτοσυντήρησης, αφού συχνά πυκνά οι διπλωματικοί παράγοντες είναι αναγκασμένοι να καλύψουν τα νώτα τους, περισσότερο πρόκειται για διαδικασία ρουτίνας, αφού στις διπλωματικές απαντήσεις και θέσεις ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Οσα βρίσκονται στη βιτρίνα, αυτά που φαίνονται δηλαδή με την πρώτη ματιά, είναι πάντα τακτοποιημένα και δεν εξεγείρουν. Κάπως έτσι, στο υπουργείο Εξωτερικών εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, αφού επιτρέπουν στην Αθήνα να κάνει τα επόμενα βήματά της, αλλά με περίσκεψη ξαναδιαβάζουν την πρώτη αντίδραση του ΟΗΕ για το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών φάνηκε να μη θέλει να κακοκαρδίσει κανέναν και συνέστησε «διάλογο» από τα ενδιαφερόμενα μέρη, αλλά στο ΥΠΕΞ δεν βλέπουν έναν Πόντιο Πιλάτο πίσω από την απάντηση. Η αναφορά του για κλειστές και περίκλειστες θαλάσσιες περιοχές που ευλόγως δημιουργούν ενστάσεις από τρίτες χώρες θα μπορούσε κάλλιστα να «κουμπώσει» με την πάγια τουρκική θέση ότι το Αιγαίο δεν είναι ένα ανοικτό πέλαγος και, συνεπώς, η υφαλοκρηπίδα των νησιών του είναι αμφισβητούμενη. Ο εκπρόσωπος δεν χαμήλωσε τον συναγερμό…