Κανείς δεν έχει ανοσία στη μοναξιά

Αντιδρώ στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου από τις κάμερες. Ετσι όταν φίλοι μου με προέτρεψαν να παρακολουθήσω το βίντεο ενός μοναχικού συνταξιούχου από το Ολνταμ ονόματι Τέρενς να δέχεται μια επίσκεψη-έκπληξη από φοιτητές του τοπικού πανεπιστημίου, αντιστάθηκα. Ομως, τελικά, επειδή το βίντεο εμφανιζόταν συνέχεια στα social media υπέκυψα. Και, βέβαια, μου έφερε έναν κόμπο συγκίνησης στον λαιμό – αν και το πήρα περισσότερο ως μάθημα για τη σκληρή πραγματικότητα παρά ως βουτιά στο πνεύμα των ημερών. Ο Τέρενς έδειξε ιδιαίτερα συγκινημένος και χαρούμενος για την επίσκεψη, γεγονός που τόνισε με τα σχόλιά του για το πόσο δύσκολη είναι η μοναξιά των ανθρώπων. Η σκηνή έμεινε στο μυαλό μου για καιρό. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι φέτος ο Τέρενς (είπε με χαρά), δεν θα περάσει τα Χριστούγεννα μόνος, χάρη σε μια οργάνωση βοήθειας, αλλά μαζί με τη νέα του φίλη, μια 90χρονη με άνοια – έδειχνε περήφανος όταν έλεγε τη λέξη «φίλη».