Το «Σύνδρομο των Σεβρών» και ο Ερντογάν

Η Συνθήκη των Σεβρών για την Τουρκία έχει τεράστια συμβολική σημασία. Ανατρέχει στην περίοδο που η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε και στρατοί από τέσσερα διαφορετικά κράτη βρέθηκαν να κατέχουν εδάφη της σημερινής Τουρκίας. Η υποτιθέμενη επιθυμία των μεγάλων δυνάμεων να διαλύσουν και σήμερα την Τουρκία αποκαλείται στην Αγκυρα το «Σύνδρομο των Σεβρών». Ο Ερντογάν αναφερόμενος στη Συνθήκη των Σεβρών απευθύνεται πρωτίστως στο εσωτερικό ακροατήριο της χώρας του. Στην πραγματικότητα η Συνθήκη των Σεβρών ουδέποτε ετέθη εν ισχύι και αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάννης. Οπως ο Κεμάλ έσωσε το 1920-1922 την Τουρκία από την εφαρμογή της Συνθήκης των Σεβρών, έτσι σήμερα ο Ερντογάν (υποτίθεται ότι) ανατρέπει τα σχέδια των ξένων και δημιουργεί μια νέα, μεγαλύτερη Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι η Γαλάζια Πατρίδα. Εδώ και χρόνια ο Ερντογάν προσπαθεί να φανεί ότι ξεπερνάει τον Κεμάλ. Ο τελευταίος, λόγω του Πολέμου της Ανεξαρτησίας την περίοδο 1920-1922, έχει το «φωτοστέφανο» του ήρωα που έσωσε την Τουρκία από τους ξένους. Ο Ερντογάν επιθυμεί να ανατρέψει αυτή την εικόνα. Θέλει να δείξει ότι ο Κεμάλ στην πραγματικότητα μείωσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπογράφοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Οταν ένας πολιτικός ηγέτης τη σημερινή εποχή θεωρεί ότι συνδιαλέγεται με τέτοια κεφαλαιώδη ιστορικά γεγονότα που υπήρξαν το αποτέλεσμα αιματηρότατων πολέμων, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά για τη σταθερότητα στην περιοχή μας. Ούτε Συνθήκη Λωζάννης έχουμε, ούτε το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης προσομοιάζει στη Συνθήκη των Σεβρών. Τα όσα αναφέρει με δημόσιες συνεντεύξεις του τις τελευταίες ημέρες ο Ερντογάν καταδεικνύουν ότι έχει πλήρως υιοθετήσει τη στρατηγική πρόταση που εκπονήθηκε από τον τουρκικό στρατό το 2010. Οι χάρτες που παρουσιάζει, η ρητορική του, η έμφαση στο ότι δεν μπορεί να υπογραφεί καμία συμφωνία θαλάσσιας οριοθετήσεως στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας, είναι ακραίες εκφράσεις αυτής της στρατηγικής του 2010. Είναι όμως και η νέα μας πραγματικότητα έναντι της Τουρκίας. Αυτά έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε.  Η Ελλάδα δεν «ενόχλησε» την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια. Τα τεμάχια για έρευνα και εκμετάλλευση που δημοσίευσε το 2011 και το 2014 σταματούσαν νοτίως της Κρήτης. Συντεταγμένες με τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην περιοχή νοτίως του Καστελλορίζου και ανατολικά της Ρόδου δεν κατατέθηκαν, παρά τους τουρκικούς χάρτες που δημοσιεύθηκαν τον Απρίλιο του 2012. Παρά την εξαιρετικά ήπια ελληνική στάση η Τουρκία, αντί να αυτοσυγκρατηθεί, αποχαλινώθηκε. Η Τουρκία μάς καλεί να συζητήσουμε έχοντας αναπεπταμένες τις πλέον ακραίες, παράνομες, παράλογες και αγεωγράφητες διεκδικήσεις που θα μπορούσε να έχει στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι προφανές ότι διάλογος δεν μπορεί να γίνει υπό αυτές τις συνθήκες.