Φαίνεται να έγιναν όλα γλυκά – γλυκά με τον τρόπο του Μάκη Βορίδη. Ή μήπως έγιναν ακόμη χειρότερα; Μήπως η «αναγκαστικότητα του ξύλου» στην κατάληψη της οδού Ματρόζου ξεπέρασε όχι απλώς τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει τη νόμιμη βία από την αυθαιρεσία αλλά τον Ρουβίκωνα που τη χωρίζει από τη βαρβαρότητα; Την απάντηση θα έδιναν κανονικά τα γεγονότα. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, η καταγραφή δεν είναι μία, αλλά πολλές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή