Πρώτο φλάσμπακ στη δεκαετία του ’90: στην Ελλάδα, εδώ και μια εβδομάδα, συζητούν για τον Κώστα Σημίτη. Ο πρώην πρωθυπουργός έκανε ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο της χώρας να συζητάει τη σύγχρονη ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τις ευκαιρίες που υπήρξαν για την Ελλάδα. Και μαζί, κατάφερε κάτι ακόμα: ανέδειξε τις πολιτικές αντιφάσεις στις οποίες πέφτει η διεύρυνση που επιχειρείται στον ΣΥΡΙΖΑ, την ασυμβατότητα όσων έχουν μαζευτεί, φαινομενικά για να βοηθήσουν στη μετεξέλιξή του. Μόνο μια ματιά στους διαδικτυακούς τοίχους των στελεχών της «Γέφυρας», που έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους μετά την επίθεση του Παύλου Πολάκη, είναι ενδεικτική. Παρότι η υπεράσπιση Σημίτη είναι νερωμένη, δεν είναι τόσοι οι πασόκοι που διαμαρτύρονται – αυτοί το έχουν πια ρίξει στο τρολάρισμα. Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται σθεναρά τον Πολάκη. Τόσο που κατηγορούν, ανοιχτά πλέον, τους νεοφερμένους στην Κουμουνδούρου πως ψάχνουν μια κολυμπήθρα για να ξεπλύνουν τις περασμένες αμαρτίες τους. Πως θα είναι πάντα με τους λίγους, ποτέ με τους πολλούς. Κι όλα αυτά γιατί κάποτε συμπορεύτηκαν με τον Σημίτη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή