Η ανάδειξη της «ανομίας» ως βασικού προβλήματος μιας χώρας που εξακολουθεί να έχει ανοιχτές πληγές από τις πολιτικές λιτότητας προηγούμενων ετών, που συνεχίζει να έχει διαρροή εργατικού δυναμικού στο εξωτερικό, που εμφανίζει σοβαρά προβλήματα στο σύστημα υγείας και την εκπαίδευση, και που αναζητά όχι μόνο αναπτυξιακό υπόδειγμα αλλά και θέση σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς ο δημόσιος λόγος μετατοπίζεται από τα πραγματικά ζητήματα σε αυτά που φαντάζουν «άμεσα» ή «χειρίσιμα». Αλλωστε, η ανασφάλεια παραμένει χαρακτηριστικό μιας τραυματισμένης κοινωνίας μειωμένων προσδοκιών και η προσφορά ορατών «απειλών» θεωρήθηκε αποτελεσματική προεκλογική και επικοινωνιακή στρατηγική, που μάλιστα διεκδικεί και τη δικαίωση με βάση τη λογική «τουλάχιστον εκεί μπορεί κάτι να γίνει».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή