Τα τελευταία χρόνια – περισσότερα από είκοσι – λες και στον τομέα της εστίασης αποτυπώθηκαν όλες οι φουρτούνες, τα μελτέμια, οι αφροί και τα κύματα του ελληνικού lifestyle. Από την «Οικογενειακή ταβέρνα Τα Πέντε Αδέλφια» φτάσαμε στον επαναπροσδιορισμό γαστρονομικών αξιών αφού πρώτα περάσαμε από το φαγητό ως διασκέδαση (θυμάστε εκείνα τα εστιατόρια στα τέλη της δεκαετίας του 1990 που έκλειναν τα χαράματα με χορούς πάνω στα τραπέζια;), ως κοινωνική προβολή και ως ιδεολογία με την ίδια ευκολία που πηγαινοήρθαμε από τα μπουζουξίδικα στο Ηρώδειο (και τούμπαλιν). Τον τελευταίο καιρό – και ενώ δεν έχουμε ακόμη απαλλαγεί από αχταρμάδες υλικών και τεχνικών στο όνομα της «ψαγμένης κουζίνας» – νομίζω ότι βρισκόμαστε στην καλύτερη, ίσως, φάση της εστίασης made in Greece. Εκεί δηλαδή που σεφ και επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν το φαγητό ως αφορμή για ακόμη περισσότερο πολιτισμό στην καθημερινότητά μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή