Ο διευθυντής της κομματικής «Αυγής», της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, ενοχλήθηκε επειδή του υπενθύμισα ότι, τα Χριστούγεννα του 2008, φιλοξενούσε στη στήλη του, στο κομματικό φύλλο, το τραγουδάκι «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις», το οποίο υμνούσε τη βία των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών. Ηταν, λέει, σατιρικό, αποδομητικό – λες και η σάτιρα δεν έχει μηνύματα και νοήματα, λες και πίσω από τη σάτιρα καθαγιάζεται ο σκοπός, που εν προκειμένω δεν ήταν απλώς η εξύμνηση της βίας αλλά η εξύμνηση της συγκεκριμένης πράξης: μιας μηδενιστικής συμπεριφοράς αντικοινωνικών και ασυνείδητων κακομαθημένων που νομίζουν ότι ο δημόσιος χώρος είναι τσιφλίκι τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή